به گزارش قدس آنلاین، پس از استقبال خوبی که از فصل اول این برنامه شد، فصل دوم آن به تهیه‌کنندگی سیداحسان حسینی و اجرای عبدالله روا با داوری نعیمه نظام‌دوست، علیرضا خمسه، شهرام شکیبا و شهاب عباسی در عرصه‌های موسیقی، تئاتر، استندآپ و شعر تولید و روانه آنتن شد. این برنامه استعدادیابی، تلاشی برای خنداندن مردم و شناسایی طنازان در هنر کمدی است. به بهانه پخش فصل دوم این تلنت‌شو با «نعیمه نظام‌دوست» که یکی از داوران «بگو بخند» است و به تازگی بازی در فیلم سینمایی «تگزاس۳» را تمام کرده و قرارداد جدیدی را برای بازی در یک سریال کمدی شبکه نمایش خانگی بسته است، گفت‌وگو کردیم که می‌خوانید.

بازخوردهای فصل اول برنامه بگو بخند چطور بود که حضور در فصل دوم را پذیرفتید؟
فکر نمی‌کردم فصل اول این قدر مورد استقبال قرار بگیرد و مردم برنامه را دوست داشته باشند. خوشبختانه همراهی مردم در بخش مسابقه برنامه هم بسیار خوب بود و  استقبال دلنشینی از آن شد. وقتی پیشنهاد کار در فصل دوم برنامه شد، چون عوامل را دوست داشتم، از بودن در کنارشان خوشحال بودم و حس خوبی از برنامه گرفته بودم، کار در فصل دوم را هم پذیرفتم. شرکت‌کنندگان قوی و خوبی در این فصل شرکت کردند. 
تیم اولیه انتخاب برای ورود شرکت‌کنندگان به مرحله رقابت روی استیج در این فصل سختگیرانه‌تر عمل کردند و گروه‌های شرکت‌کننده، قوی شده‌اند. 

به نظر شما تلنت‌شوها چقدر به شناسایی و جذب نیروهای مستعد در تلویزیون کمک می‌کند؟
تلنت‌شویی مثل «بگو بخند» موجب می‌شود بچه‌های مستعد شناسایی شوند و شبکه نسیم برای آن‌ها برنامه‌سازی می‌کند که خیلی خوب است. این برنامه‌ها سبب اضافه شدن کمدین‌های جدید به بدنه هنری کشور می‌شوند. بازیگران مستعد، شاعران طنزپرداز و استندآپ کمدین‌های بااستعدادی از شهرها و نقاط دور به این برنامه آمدند و فرصت دیده شدن در تلویزیون را پیدا کردند. این بچه‌ها سال‌ها در شهرشان کار کردند ولی دیده نشدند، آمدنشان به چنین تلنت‌شوهایی موجب می‌شود وارد فضای کاری جدیدی شوند. 

در داوریتان چه ملاک‌هایی را مد نظر قرار می‌دهید؟
اول اینکه شرکت‌کنندگان مستعد و خلاق باشند، با مخاطبان ارتباط برقرار کنند، ریتم خوبی داشته باشند و متن خوبی را اجرا کنند چون همه این‌ها در خلق یک کمدی جذاب و دیدنی اهمیت دارد در واقع یک کمدی خوب باید تماشاچی را بخنداند.

قصه و پیشینه آدم‌ها چقدر در داوریتان اثرگذار است یعنی تراژیک بودن زندگی شرکت‌کنندگان در امتیاز دادن شما مؤثر است؟
ما در این برنامه خیلی وارد قصه زندگی و پیشینه شرکت‌کنندگان نمی‌شویم و به آنچه روی صحنه می‌بینیم امتیاز می‌دهیم و توانایی بچه‌ها را در نظر می‌گیریم. 
به هر حال بسیاری از ما موانع و سختی‌هایی در زندگی داشتیم ولی پیشینه افراد در داوری ما اثرگذار نیست مثلاً در فصل اول، شرکت‌کنندگان توانیاب داشتیم ولی توانایی آن‌ها را با توجه به استعدادشان سنجیدیم، نه اینکه چون توانیاب هستند به آن‌ها امتیاز بدهیم. تمام تلاش ما این است که قضاوت درستی داشته باشیم. 

به گفته برخی، برنامه بگو بخند آمده تا جای خالی «خندوانه» را در شبکه نسیم پر کند، چقدر با این حرف موافقید؟
اصلاً این طور نیست و این برنامه هیچ شباهتی به خندوانه ندارد. اگرچه خندوانه مسابقه استندآپ‌کمدی هم داشت اما یک برنامه گفت‌وگومحور بود ولی بگو بخند یک مسابقه استعدادیابی کمدی است. وجه اشتراکشان همین است که هر دو مردم را می‌خندانند. برنامه خندوانه یکی از برنامه‌های پرمخاطب تلویزیون بود و امیدواریم بگو بخند هم مخاطب خودش را پیدا کند. حتی این برنامه به «عصر جدید» هم شباهت ندارد چون در آن تلنت‌شو تمام استعدادها در هر زمینه‌ای با هم رقابت می‌کردند ولی بگو بخند برنامه استعدادیابی در حوزه کمدی است. 

به نظر شما تلویزیون به خاطر اینکه از زیر بار ساخت سریال‌های کمدی شانه خالی کند سراغ ساخت برنامه‌های ترکیبی کمدی که هزینه ساخت کمتری نسبت به سریال‌سازی دارد، رفته است؟
هزینه‌های ساخت این برنامه هم کم نیست. چنین برنامه‌هایی شرایط تولید خودشان را دارند. شاید محدودیت‌هایی برای ساخت سریال‌های کمدی در تلویزیون وجود داشته باشد ولی همچنان سریال‌های کمدی ساخته می‌شود ضمن اینکه ساخت برنامه‌های ترکیبی کمدی ربطی به ساخته شدن یا نشدن سریال‌های کمدی ندارد. این برنامه‌ها مورد استقبال مخاطبان قرار می‌گیرند چون مردم را می‌خندانند، جوانان مستعد جلو دوربین تلویزیون می‌آیند و استعدادهایشان دیده می‌شود. ضمن اینکه سریال‌های کمدی هم کم‌وبیش در حال ساخته شدن است اما جای سریال‌های هنرمندانی مانند رضا عطاران و مهران مدیری در تلویزیون خالی است. 

یعنی تلویزیون تمایل به ساخت سریال‌های کمدی دارد؟
بله تلویزیون تمایل دارد اما شاید عده‌ای تمایل ندارند که با تلویزیون کار کنند یا عده‌ای دوست دارند کار کنند ولی نمی‌توانند. اتفاق‌های زیادی در این سال‌ها رخ داده و این همکاری یا عدم همکاری عده‌ای از هنرمندان با تلویزیون دلایل مختلفی دارد. یک ماجرای دوطرفه است و فقط این طور نیست که تلویزیون تمایل به همکاری نداشته باشد برخی از هنرمندان هم تمایل به همکاری با تلویزیون ندارند که نظرشان محترم است.

به نظر شما خنداندن مردم سخت شده است و چرا جامعه نیاز به خندیدن دارد؟
خیلی سخت شده است چون مردم غمگین و گرفتار هستند. من حتی اگر بدترین توهین‌ها را به خاطر کار کردن با تلویزیون از مردم بشنوم می‌گویم به عشق خودتان دارم کار می‌کنم و دوست دارم با خنده ما بخندید و شاد باشید. فقط بدانید بازیگرها هم زندگیشان خرج دارد و برای گذران زندگی باید کار کنند. جامعه امروز ما غمگین است و گرانی بیداد می‌کند. مخارج زندگی بسیار بالا رفته است. جامعه‌ای که بهانه‌ای برای شادی نداشته باشد چطور می‌تواند بخندد؟ کار ما بسیار سخت شده چون باید این جامعه غمگین را بخندانیم. ضمن اینکه ما بازیگران کمدی هم غم‌های زیادی داریم ولی کار ما خنداندن مردم است، باید تمام غم‌هایمان را پشت دوربین بگذاریم و با چهره‌های شاد و خندان جلو دوربین برویم ولی همین که لبخندی روی چهره مردم بنشانیم به ما انگیزه ادامه دادن می‌دهد.